Best goed geslapen. In eerste instantie waren 2 dekens genoeg, maar om een uur of 3 hebben we er toch nog een bij gepakt. Het stormt aardig en de camper gaat behoorlijk heen en weer.
Om 7 uur staan we op en Jan wil proberen om de camper de dewinterizen, maar dat lukt niet. Hij ziet wel dingen, maar heeft er het juiste gereedschap niet voor. Een vierkante inbus of zo. Dat is in het luikje onder de koelkast. Open schroeven ging wel, maar toen hield het op. Op het forum lazen we dat er vaak onder het bed ook nog wat zit, maar daar kwam hij ook niet verder mee. Helaas.
Afwassen in de camper is lastig zonder water. We koken een keteltje, maar het wordt zo wel echt kamperen 😄.
Two Rivers Campground gebeld, maar die zijn vol. Dan maar weer naar een KOA. Die is wel duurder, maar dan staan we in elk geval waar we willen staan, want ze zitten naast elkaar. Ook Graceland gebeld en dat kan ook. De eerste 4 nachten zijn we dus onder de pannen.
Het is 09.35 uur als we vertrekken en het is koud en winderig, maar er is wel een zonnetje. Het is 37⁰ F (2,7⁰ C).
We rijden over de 245 Oost langs de Jim Beam (Bourbon) fabriek. Wat een enorm complex is dat zeg.
Eerste doel is het Civil War museum. Het is niet groot, maar wel interessant. Zo lezen we bv. dat er in de Civil War maar liefst 624.511 doden zijn gevallen. Ter vergelijking: in Vietnam sneuvelden er ruim 58.000. En wat een hoop verschillende uniformen waren er in die tijd in omloop. Ik kan me zo voorstellen dat er ook wel doden gevallen zijn doordat de eigen kant even niet wist bij wie hij hoorde.
 |
| North and South |
We besluiten het Lincoln Museum in Hodgenville over te slaan.
Om half 1 is het er 46⁰ (7,7⁰). Het blijft koud en het blijft maar waaien.
Alles hier heet Abraham Lincoln.
Dan komen we bij het Abraham Lincoln Birthplace National Historic Park.
We willen ook even lunchen en hier is het een mooie omgeving om even een eitje te bakken.
Eerst gaan we naar het Visitor Center en we verwachten dat we moeten betalen. Het valt onder de National Park Service, maar het is gratis. We bekijken een heel klein tentoonstellinkje en een film van een kwartier over de Kentucky-jaren van Abraham.
Dan lopen we naar het Memorial waarin de cabin, waarin hij geboren is, staat. 56 treden omhoog en die vertegenwoordigen zijn 56 levensjaren. Binnen zit een vrijwilliger. Zo een waar je een kwartje in stopt en voor een gulden verhaal uit krijgt. Hij vertelt honderduit over dat dit helemaal niet de echte cabin kan zijn. Houtmonsters hebben uitgewezen dat dit hout niet zo oud is. De 16 ornamenten op het plafond zijn er omdat hij de 16e president was. Heel interessant verhaal. Hij kan echter niet vertellen waarom de vlag voor het gebouw halfstok hangt. Daar wordt tegenwoordig niet meer zo respectvol mee omgegaan als vroeger zegt hij en dat ze het niet mee bij kunnen houden waarom dit om de haverklap gebeurt. Het is niet zo heel groot hier en dus kost het niet heel veel tijd.
Vervolgens in de camper traditiegetrouw een uitsmijter maken met heel lekker spek.
Om 14.00 uur rijden we weer verder en 10 minuten later passeren we de tijdgrens, CET, dus is het nu een uur vroeger. Dat is mooi meegenomen.
Er zijn nu ook al een paar bomen die al blaadjes krijgen. Het lijkt een weg waar niets te zien is, maar tegelijkertijd is er ook heel veel te zien. Het is een glooiend landschap met soms landbouwgrond en hier juist veel veeboerderijen met Angus-koeien (lekker!). Zo veel verschillende huizen. Van groot en mooi tot klein en armoedig. Boerderijen, huizen met veranda's of bijna plantagestijl, tot kleine, slecht onderhouden huisjes. De nieuwe huizen zijn veelal in bungalowstijl.
Voor Glasgow staat een aantal zeer aardige optrekjes. Allemaal Angus-boeren. Het is ons opeens duidelijk waarom de Black Angus-steaks zo duur zijn.
In Nashville rijden we over een 8-baans weg langs 3 campings, waarvan 1 de KOA is. Oeps, niet zo lekker gelegen. Ernaast ligt Two Rivers, dus we hadden sowieso hier geslapen. Als we erop rijden ziet het er niet zo verkeerd uit.
Bij de receptie staat een stel wat achter ons in de bus zat. We raken aan de praat en zij vertellen over hun problemen met de camper. Ik geloof dat wij nog geluk hebben. Hun badkamerdeur kan alleen dicht als ze hem met een laken aan het bed vastbinden en de magnetron zit nog maar met 2 schroeven vast. Ook bij hun is de plaat opzij van de koelkast los. Er komt iemand van El Monte om het op te lossen. Hij wijst ons erop dat we met het labeltje aan de campersleutelbos korting kunnen krijgen op KOA-campings. Wij hebben niet zo'n labeltje, maar de heren gaan samen terug naar de receptie en Jan krijgt alsnog $ 14,- terug. Dank je wel, Nol. We nodigen ze uit voor een biertje en een praatje. We worden door Chris in de golfkar begeleidt naar onze plek en als we staan gaan we lekker even buiten zitten. Wel naast de camper, uit de wind. Er komen 2 El Montes aanrijden en gaan naast ons staan. Dat zijn ook mensen uit de bus. Zij reizen samen. Ze hebben eerst 2 nachten bij de zus van een van hen in St. Louis op de oprit overnacht en gingen nu "voor het echie". Ze zijn geen ervaren camperaars. Ze hadden nog geen problemen gehad met de camper. Zij brengen de campers ook naar Las Vegas.
Dan lopen we naar voren naar de winkel, maar onderweg komen we het stel uit de bus weer tegen en we lopen terug naar onze plek. Zij brengen de camper naar San Francisco. Het is heel gezellig met Nol en Ingrid en pas tegen 7 uur breken we de boel op en gaan koken. D.w.z. Jan legt de worstjes op de bbq. De vakantie is begonnen! We zijn weer later dan we in eerste instantie gepland hadden, maar het is vakantie, dus what ever. Na het eten kijkt Jan nog even naar het dewinterizen. Vanmiddag hebben we een schroevendraaierset gekocht en nu kan het klepje onder de koelkast wel open en daar zitten inderdaad de boiler en de kleppen.
Na het eten proberen we ons op het bovenste bed te installeren met de laptop die we aangesloten hebben op de grote tv om een aflevering van Chicago Fire te kijken, maar de afstandsbediening doet het niet. Dus met het kussen van de bank in ons rug in ons bed gaan liggen met de bak ijs (Dreyer's, die nu Edy's heet, Butter/Pecan. Zo heerlijk). Het lukt (zo goed als) om een aflevering te kijken zonder in slaap te vallen. Overigens hoor je hier van de weg vrijwel niets.