De laatste dag alweer. Helaas. Vanavond vliegen we terug, maar eerst staat er nog een dagje Los Angeles op het programma. We gaan met de hop on hop off bus van Starline Tours de stad verkennen. Jan had op internet een parkeergarage gevonden in Beverly Hills, bij de opstapplaats die ook overstapplaats is. Je kunt ter plekke kaartjes kopen.
We pakken de laatste dingen in de koffers en/of trolley's. We laten het overgebleven water, de wijn en de chippen (beide met pijn in het hart), de keukenrol en het koffiezetapparaat achter. Er is vast wel iemand blij mee.
Het liep allemaal voorspoedig en we kwamen precies op tijd aan, want de bus stond klaar. In een folder had ik een coupon voor $ 5,- korting gevonden. Scheelde toch mooi $ 10,-. We namen eerst de rode lijn om naar Hollywood te gaan. De totale ronde duurt 2 uur, maar je kunt er natuurlijk zo lang over doen als je wilt. Ons doel was om op Hollywood Blvd uit te stappen en daar even rond te lopen en vervolgens over te stappen op de paarse lijn voor Chinatown.
We zaten boven in de open dubbeldekker en het was eerst best fris. De informatie die je via oortjes kreeg was heel interessant en er is dus duidelijk meer te zien in LA dan ik dacht. Er zijn best musea die we ook wel eens zouden willen zien.
 |
| Canters Deli |
Op Hollywood Blvd stapten we uit en liepen rustig naar de volgende halte die bij het Chinese Theatre is. Het eerste stuk is bepaald niet glamorous. Veel verlopen tentjes, een beetje smoezelig. Niet wat je je erbij voorstelt. Wel begint hier de Walk of Fame al. De sterren met de namen van de sterren. Ondanks dat het een minder stuk straat is, liggen hier toch niet de minste sterren. Clark Gable bv., maar ook, aan de overkant, Frank Sinatra. Verderop wordt het gezelliger en drukker. Bij het Chinese Theatre was het afgezet. Daar werd allerlei apparatuur afgebroken en ingeladen. Van 26 - 29 april is het TCM Classic Filmfestival en ernaast, in het Dolby Theatre, gaat vanavond de film Avengers Infinity War in première. Waarschijnlijk is daar gisteravond voor de VIP's een feestje geweest.
We wilden graag wat eten en naar de wc. Dat was in eerst instantie een lastige combinatie. Als we iets zagen waar we wel wilden eten, dan was er geen wc (Subway bv.), dus zijn we maar naar de Mac gegaan. Die hebben allebei. We dachten: een makkie, de Mac, maar het duurde een eeuw voor we gekozen hadden en we moesten om half 1 weer met de volgende bus. Dat is uiteindelijk gelukt.
 |
| El Capitan |
De Purple line, die in totaal 2,5 uur duurt, komt door interessante stukken. We rijden door Koreatown. Hier woont de grootste populatie Koreanen buiten Korea.
Wij zijn er in Chinatown uit gegaan en hebben de volgende bus, ruim een uur later, weer naar Hollywood Blvd genomen.
 |
| Wiltern Theatre |
 |
| Walt Disney Concert Hall |
Zodra je het bordje Chinatown voorbijrijdt, ruikt het ook naar de chinees, alsof ze een geurknop omgezet hebben. Een deel is in de dertiger jaren opgezet als toeristische attractie. Het ziet er heel Chinezig uit met een pagode, lampionnen en Chinese gebouwen. Het is niet zo groot. Hierna lopen we naar de volgende halte, vlak voor Ord. Dan kom je langs het echte Chinatown. Veel vage, duistere winkeltjes, supermarktjes, restaurants en we hebben spijt dat we al wat gegeten hebben en vooral dat het niet in de tijd past, anders hadden we graag hier wat gegeten. We moeten tenslotte vanavond op tijd op het vliegveld zijn.
We wanen ons echt een beetje in het Verre Oosten. Vooral als we de Saigon Plaza in lopen. Dit is een overdekte markt met veel stands met kleding waar we chinezen in zien lopen (beetje suffig en ouderwets), maar ook echte traditionele jurken. Heel kleurrijk. Tegelijkertijd vind ik het leuk, maar voel me nog niet geroepen om naar het Verre Oosten te reizen. Dit is wel genoeg. Verderop zit een oude man op zijn hurken tegen de muur te zitten. Heel karakteristiek. Aan het eind (of het begin eigenlijk) staat een toegangspoort met 2 hele grote gouden draken. Er is ook een echte tempel.
We wachten op de bus die vertraging heeft en worden wat onrustig, omdat we niet helemaal de tijd aan onszelf hebben. Niet dat we nou meteen haast hebben, maar we worden ons er steeds meer van bewust dat we straks echt naar huis gaan.
De purple line voet ons langs nog meer interessante stukken LA. Historic Downtown bv. Hier staan veel mooie oude gebouwen en veel daarvan hebben met film te maken (gehad). We zien de La Brea Tarpits. Die had ik weleens in een film gezien, niet wetende dat het echt bestaat en dat er zelfs nog echt teer opbubbelt. Het ruikt er ook naar asfalt. Er wordt in en rond LA trouwens nog veel olie gewonnen. Ook iets wat we niet wisten. Californië is zelfs de 4e grootste oliestaat van de VS, na Texas, Oklahoma en Kansas. Ook komen we door Little Tokyo, maar het stuk wat wij zien in elk geval, stelt niet zo veel voor. Er is een Mexicaans district met Spaanse bouwstijl en we rijden tussen de moderne wolkenkrabbers van het financial district door. Er wonen tegenwoordig veel mensen hier in de buurt die hier werken, maar een appartementje kost wel wat. We zagen iets in aanbouw en een 1-kamerappartement kost $ 750.000,- en een 2-kamerappartement 1 miljoen. Of je een emmer leeggooit.
Terug op Hollywood Blvd willen we overstappen op de Red line om weer terug te gaan naar de auto. Het is nu 4 uur en de bus staat klaar, maar de chauffeur heeft net pauze en gaat pas weer om half 5 verder. Daar zijn we niet blij mee. We gaan weer op zoek naar een wc en stappen vervolgens in voor de laatste ronde. We doen Beverly Hills aan en we raken een beetje verzadigd van alle indrukken en informatie en willen graag z.s.m. naar de auto. Het is op. Helaas. We komen nog door het fashion district, maar dat boeit ons sowieso niet, en werpen een blik in Rodeo Drive.
Gelukkig nog binnen ons schema stoppen we voor de garage en halen de auto op om naar Sixt te gaan. Dat is 9,5 mijl. Onderweg moeten we nog even tanken. We vinden een pomp voor "maar" $ 3,43. Jan kan cash betalen, anders was het $ 3.53 geweest. Een koopje vergeleken bij wat we vanmiddag nog meer gezien hebben. De duurste was $ 4,88. Wel wat anders dan de $ 2,29 in het Oosten.
Bij Sixt loopt het inleveren soepel. We moeten wel weer wat ompakken, want we hebben vandaag o.a. een rugzakje gebruikt. De shuttlebuschauffeur is niet de aardigste. Je moet zelf je koffers naar binnen sjouwen (al pakte hij mijn grote wel over) en geeft chagrijnig antwoord als we niet weten bij welke terminal we moeten zijn. Hé, we zijn hier voor het eerst hoor! Maar goed, we komen waar we zijn moeten en verruilen op de wc de korte broek voor de spijkerbroek. Koffers inleveren, 1 van 22,4 kg, 1 van 22,8 kg en de plunjebaal weegt 16,8 kg. Het was wel een geprop en alles zit door elkaar, maar dat zie ik thuis wel weer. Security doet ook niet moeilijk en dan even wat eten zoeken. Het duurt tenslotte nog even voordat we in het vliegtuig wat krijgen. LAX is een modern, fris vliegveld. We zien een pizzeria waar ze verse pizza's in een echte houtoven bakken. Samen nemen we er een en hij smaakt heerlijk. Er zijn heerlijke luie stoelen waar we kunnen wachten op het boarden. Er staat wel aangegeven dat we 25 minuten vertraging hebben, die oploopt naar 40 minuten. i.p.v. 21.50 uur vertrekken we nu om 22.30 uur. We hebben helaas niet de stoelen die we verwacht hadden, maar 1 rij erachter. Dus niet de voorste stoelen met de zee aan beenruimte. Wel worden we ontvangen met prosecco. De geneugten van Premium Economy vliegen. Verder worden we continue verwend, maar de Poolse cateraar die we op de heenweg hadden, was aanzienlijk beter dan de Amerikaanse nu op de terugweg. De vlucht duurt bijna 11 uur naar Warschau en we slapen een aantal uur. Het scheelt echt dat je meer ruimte hebt. We lezen wat. We hebben geen van beiden zin in een film. Na nog meer eten en drinken en drinken en eten, komen we aan in Warschau. Daar moeten we opschieten om de vlucht naar Amsterdam te halen. We moeten ook nog langs de douane en de security, maar dat gaat gelukkig allebei vlot. Onze koffers hadden op LAX een label "short transfer" gekregen, dus die zullen er wel het eerst uitkomen en overgezet worden op de vervolgvlucht. We werken door en zien dat er een gate-wijziging is van 39 naar 32. Dichterbij, dat is fijn. Bij de gate zien we dat we een half uur vertraging hebben. Dat is niet zo fijn. Voor niks gerend. Nou ja, dat is goed voor de spijsvertering. Jan belt Idse hoe laat hij op Schiphol moet zijn. Bij het boarden horen we dat we andere stoelen gekregen hebben. We zitten nu op 2 C en D i.v.p. 4 C en D. Een ander vliegtuig, dus een andere indeling. Nu zitten we lekker weer vooraan. We krijgen een sapje en een pinda en niet lang erna een kleine maaltijd. Weer een drankje erbij. Ik neem een jus-tje, maar ze vraagt of ik wijn wil. Welja, we hebben er duur voor betaald. Na het eten komt ze nog langs met een digestiv. Jan neemt een whisky en ik een metaxa. Als afscheid van de vakantie en, zoals gezegd, we hebben er duur voor betaald. Zouden we Hollanders zijn? Ze vraagt of ik ook nog wijn wil. Nou nee, dat dan weer niet. Dan kan ik maandag niet aan het werk, omdat ik naar de AA moet 😄.
Op Schiphol landen we, zoals altijd, waar we ook vandaan komen, bij de achterste gate. Het is dus nog een eind lopen naar de koffers. Maar we zijn in een vloek en een zucht het vliegveld af. Om 23.00 uur staan we bij de kofferband en om 2 over 11 hebben we de koffers. Idse staat al keurig op ons te wachten en om ongeveer kwart voor 12 ploffen we op onze eigen bank neer. Nog even bijkomen en bijpraten.
Het was weer heerlijk.