Ik heb hopeloos geslapen. Om de haverklap sloeg de kachel aan en die maakt behoorlijk herrie. Ik was niet helder genoeg om hem uit te zetten. Vanaf nu hoop ik die kachel, op zijn minst 's nachts, niet meer te horen. We gaan wel beter weer tegemoet. Het is hier nu helemaal helder en daardoor koud vannacht. Maar de zon schijnt en om kwart over 8 is het een graad of 4 C. Er komt nog wel wat bij vandaag, maar hoogzomer wordt het nog niet.
We vertrekken rond half 9 naar het Civil Rights Museum, maar eerst even langs het dumpstation op de camping. Een half uurtje later komen we aan bij het museum. We moeten eerst een blokje om omdat de weg opgebroken was, maar komen daardoor aan de verkeerde kant van de parkeerplaats uit. Daar staan maar een paar auto's, dus we kunnen er gemakkelijk bij.
Het bord Lorraine Motel is zeer herkenbaar en iets verderop staan de 2 oude auto's van Martin Luther King en hangt er een krans aan kamer 306.
We kopen kaartjes nadat er een tassencontrole is geweest en we door een detectiepoortje zijn gelopen. 1 adult en 1 senior. Vanavond zien we dat hier senior al vanaf 55+ is en dat we dus 2 i.p.v. 1 senior hadden kunnen nemen. Dat had nog een hele dollar extra gescheeld. Dat is overal anders en het staat hier niet aangegeven. Niet handig.
De eerste tentoonstelling gaat over het leven van MLK en zijn invloed op de wereld. Daarna een deel over het begin van de slavernij. Het is nu al heel aangrijpend. Er zijn archiefbeelden en -geluid en er is een beeldengroep van slaven vastgeketend onder in een schip. De reis van Afrika naar Amerika duurde soms wel 3 maanden. Hier was ook geluid bij van kreunende en huilende mensen en dat gaat je door merg en been.
Dan een film van 12 minuten en vervolgens word je nog langs 22 tentoonstellingen geleid, enerzijds op onderwerp, maar ook chronologisch. En overal met beeld, geluid en soms beeldengroepen of de bus waarin Rosa Parks weigerde op te staan of de uitgebrande Greyhoundbus van de Freedom Ride tijdens de Civil Rights Movement in 1961 die aangevallen werd. Ook vond ik de Salem March heel indringend uitgebeeld. Je wordt langs de 54 mijl-mars geleid met ook hier de bijbehorende geluiden. Juist dat maakt dat het zo dichtbij komt.
 |
| Rosa Parks |
 |
| Salem March |
We komen almaar verder in de tijd. Ook onze tijd vliegt. Voor we het door hebben, zijn we al 2 uur bezig en nog lang niet klaar. We schroeven het tempo wat op, want we hebben nog een rit voor de boeg. We willen graag op de camping in Hot Springs NP staan en dat is first come, first serve. Ook slaan we, tot onze grote spijt, het gedeelte aan de overkant over. Als je echt alles goed in je op wilt nemen, kun je hier makkelijk de hele dag doorbrengen. Dat verdient het museum eigenlijk ook.
Het eerste gebouw wordt afgesloten met een blik in de kamer waar MLK zou slapen. Daar is hij nooit aan toe gekomen. Wel was hij ingecheckt en heeft hij er met zijn collega's geluncht.
De collega's hadden kamer 307. De eigenaresse van de Lorraine is op dezelfde dag, een paar uur na MKL overleden aan een beroerte. Kamer 307 is aan haar opgedragen.
Het was interessant en indringend. Ik heb ook een paar mensen (blank) een traantje zien wegpinken en ik heb ook regelmatig met een brok in mijn keel rondgelopen. Het is absoluut een aanrader.
Toen we naar buiten liepen, was het behoorlijk druk bij de kassa. Erg prettig dus om vroeg te gaan, dan kun je in alle rust kijken. Alle personeel was zwart en zeker 80% van de bezoekers ook. Alle informatie in je opnemend, schaam je je af en toe dat je blank bent.
Rond half 1 vertrokken we richting Hot Springs. We hebben vandaag voor de snelweg gekozen. De I 40 in dit geval. Even kilometers maken en voor het natuurschoon hoef je hier niet binnendoor. Alles is plat en kaal. Vrijwel meteen na Memphis rijd je over de brug over de Mississippi. Halverwege hangt het bord: Welkom in Arkansas. Dat hebben we dus gemist voor de foto. Net te laat. Het 3e bord wat we gemist hebben.
Het is erg druk met vrachtverkeer en dat op zondag. De weg zelf is redelijk, bruggen zijn hopeloos qua wegdek. Een uurtje later stoppen we voor de lunch. Als we verder rijden wil Jan z'n zonnebril, maar die ligt niet in het vakje in het middenconsole. Vreemd. Later stoppen we om te zoeken, want we kunnen niet bedenken waar hij anders zou zijn. Jan kijkt er nog en ik ook nog een keer. Niks. We keren de hele camper binnenstebuiten en vinden niks. We zijn er van overtuigd dat hij dan per ongeluk bij het vuilnis terecht is gekomen of zo. Toch jammer van een zonnebril op sterkte. Tegen beter weten in kijkt Jan nog een keer in het vakje en blijkbaar is 5x scheepsrecht, want hij ligt er wel gewoon in. In een hele grote brillenkoker. Hoe is het mogelijk. Gelukkig maar.
We vorderen vlot en om kwart over 4 komen we op de camping aan. Het is al behoorlijk vol en als we 2 lege plekken zien confisqueren we er een. We moeten via de enveloppen betalen denken we. Jan heeft alleen 2 x $ 20,- en we lopen over de camping om te zien of er iemand kan wisselen. Een meneer zegt dat hij dat niet kan, maar dat je in de automaat met je credit card kan betalen. Hee, dat is handig. Bovendien zien we tegenover hem een veel mooier plekje dus blijf ik even staan en haalt Jan de camper op. Dan betalen, aankoppelen. Het is een full hookup, maar de sewerslang haalt het niet. Dan dumpen we morgenochtend wel even. Het is aardig weer. Niet koud, wel fris, maar aanzienlijk beter dan gisteren.
We drinken wat en besluiten een wandeling te gaan maken. Het begin van een trail is vlakbij. Die loopt door het bos. Eigenlijk is er niks aan, want behalve bomen is er niets te zien. Geen beesten, nog geen eekhoorn en zelfs geen enkele vogel.
3 kwartier later zijn we weer terug. Dat was een mooi trainingsloopje. Het is, naast de standaardloopjes met Zipper, mijn eerste echte wandeling sinds 26/2. Als we weer in de camper zitten, breekt het zweet me dan ook aan alle kanten uit.
Voor het eten zet Jan de bbq aan voor een soort Flintstone stuk vlees. Echt mega. Het smaakt uitstekend met de rooksmaak van ter plekke gevonden houtjes en dennenappels. Sla en hashbrowns erbij. Na de afwas nog even zitten schrijven en straks nog een Chicagootje kijken.