Vroeg wakker omdat we natuurlijk een uur verschoven zijn en het erg vroeg licht is hier. Vinden we niet erg. Ondanks dat het gevroren heeft, hebben we het niet koud gehad. Wel een paar keer even wakker geweest als de kachel aansloeg. Die hadden we laag staan, zodat het binnen een graad of 8 bleef. Alle dekens van El Monte erop en ons eigen rode fleece dekentje. Geen probleem. We hebben de tv aan met het continue weerbericht voor het hele land. Wij zitten zo gek nog niet. Grote bosbranden o.a. in Oklahoma, daar heeft het sinds oktober niet meer geregend, in Amarillo gaat het vrijdag regenen, de 2e dag met regen dit jaar. Sneeuw in de upper mid-west en Chicago (could be heavy at some times) en het noord-oosten, evanals de Dakota's tot aan Denver. Kan wel 3 tot 8 inches zijn. Het hele noorden is kouder dan Alaska op dit moment. Thunderstorms met veel regen en hagel en wind in oost New Mexico en Texas (daar komen we net vandaan). Some flooding possible. Ook regen in de Deep South. Ze noemen het April weather gone wild. Denver had gisteren een storm tot 89 mph (143 km per uur).
Om 5 voor 8 gaan we rijden. Eerst even tanken en dan op pad. Jan had op Gasbuddy.com opgezocht waar het het goedkoopst was, maar dat klopt dus niet. Het is ongeveer +1⁰ C als we wegrijden met een strakblauwe hemel en weinig wind. We komen veel treinen tegen. Later vandaag zou dit het dagthema blijken. Zo zonder wind rijdt het een stuk rustiger. Er is wel veel vrachtverkeer op de I 40. Bij Winona slaan we af en komen uiteindelijk op de 89. Het landschap is hier opeens heel anders. Veel bossiger. Wel mooi.
Na ongeveer 10 mijl komen we aan bij Sunset Crater Volcano NM. Dit ligt op een hoogte van 8039 ft = 2450 m. We moeten in het visitor center de pas laten zien of betalen. De pas in ons geval dus. Voor de deur hangt de vlag halfstok. Waarschijnlijk i.v.m. het overlijden van Barbara Bush. In het visitor center wordt d.m.v. een tentoonstelling uitleg gegeven over vulkanisme, de gesteenten en specifieker, de vulkanen hier. Waarschijnlijk is in 1064 de vulkaan uitgebarsten en heeft dit landschap gevormd. Er zijn 4 wandelingen in het park en wij beginnen met de A'a-trail. Een korte loop van 300 m. tussen de brokken lava door. Heel bijzonder, alles zwart om je heen. Hadden we gisteren alle kleuren van de regenboog, vandaag is het fifty shades of black en een beetje bruin. We vinden het erg mooi.
Volgende stop is de Lava Flow Trail. Deze is onderverdeeld in 2 gedeelten. Een verhard pad, wat ook met de rolstoel gedaan kan worden en aansluitend een onverhard pad met wat hoogteverschil. Het is een roundtrip van 1 mijl. Aan het begin van het verharde pad komen we een ranger tegen. Ik vraag of er in het park ook wild te zien is, ons favoriete onderwerp. Er is van alles zegt hij. Meest waarschijnlijk om te zien zijn de Stellar's Jay, de blauwe vogel met zwarte kop en de Albert's squirrel. Een eekhoorn met lang haar. Geen van beide gezien. Er zijn ook mountain lions, bobcats en zwarte beren, maar die zie je helemaal nooit en verder nog elk, muledeer en pronghorn. Er zou een kudde pronghorn op het veld net voor het visitor center lopen. Ze bivakkeren daar al een maand. We besluiten op de terugweg daar post te vatten en te kijken of we wat langs zien komen. Maar eerst de trail.
Het is zeer indrukwekkend wat we allemaal zien en zijn blij met onze keuze voor vandaag. Vooral het achterste stuk (onverhard, de Bonito Lava Flow) is mooi en leidt tot relatief dichtbij de berg met sintels. Vroeger liepen mensen erop naar boven, maar sinds 1973 mag dat niet meer, omdat het te veel schade toebracht. Ze hebben toen tonnen sintels met shovels weer naar boven geschoven om de boel te restaureren.
Halverwege het pad is een trap naar een hoger gelegen stuk.
Als we alles bewonderd hebben, rijden we weer een stukje verder. Het is geen groot park, maar wel mooi. Bij Cinder Hills Overlook stoppen we voor een panorama-uitzicht. De besneeuwde bergtop van O'Leary Peak, 2717 m. past heel mooi in het plaatje. Dan gaan we terug naar het begin van het park, op zoek naar de pronghorns.
We stoppen er tegenover en bakken een uitsmijter. Jan zit met de verrekijker op de uitkijk, maar ziet niets. Het is ons niet heel erg gegund om wild te zien deze vakantie.
Dan verder naar ons eindpunt van vandaag. Bij Williams gaan we even de snelweg af en wandelen door het dorp. Op onze eerste Amerikareis, 23 jaar geleden, reden we hier ook doorheen en was het een slaperig plaatsje aan een even slaperige Route 66. Nu iedereen de oude weg weer helemaal top vindt, is het uitgegroeid tot een toeristisch gebeuren. 2 straten met vrijwel alleen maar restaurants en giftshops. We wandelen even op en neer en gaan weer verder. Het is lekker weer vandaag.
We zitten redelijk hoog en de borden langs de weg geven aan dat we 6 mijl lang 6% zullen dalen. Hoe verder we beneden komen, hoe warmer het wordt. Bij exit 139 verlaten we de I 40 en komen weer op Route 66. Aan deze weg ligt de KOA Seligman. Het is een saai stuk weg met niets wat wijst op de historie van de weg. We rijden langs het spoor en vrezen het ergste. De camping ligt inderdaad pal aan het spoor. Aan de andere kant ligt de weg. Die is niet druk, dus dat zal wel meevallen.
We checken in en krijgen plek C1. Dan blijkt dat daar geen riolering zit en gaan we terug om het om te laten zetten naar een full hookup. Dat kan nog net. Het wordt nu D5. Het geld wat we teruggestort zouden krijgen van de korting van El Monte, wordt nu weer afgeschreven voor de duurdere plek. We krijgen ook een sleutelhanger met de tekst: You survived a night of 1000 trains. Er rijden inderdaad een hoop treinen, maar het voordeel is dat ze niet toeteren. Het lawaai valt best mee. Als er geen trein is, is het heel stil.
We zetten de stoeltjes buiten, maar Jan gaat eerst dewinterizen. Het zal vannacht een graad of 3 worden. Ik zit lekker even te lezen in het zonnetje. Korte broek en t-shirt! Tussendoor zet ik het vlees in de marinade. Er steekt wel weer een flinke wind op en na een uur of zo besluiten we toch maar naar binnen te gaan. De deur kan wel open blijven. Heerlijk. We eten weer de Aziatisch getinte rijstmaaltijd. Terwijl ik binnen kook, doet Jan de bbq. De buurman is ook met de bbq bezig en maakt een praatje met Jan. Na het eten wassen we meteen af en gaan daarna douchen. Als we daarnaartoe lopen, zien we 2 El Monte's naast elkaar staan. Die kenden we nog van toen ze in Nashville naast ons stonden. Mensen uit de bus dus. Ik doe de deur van het sanitairgebouw open en roep verrast: "Oh, wat chic, met blommen". Dat wordt opgevangen door iemand in een van de douchehokjes die zich aan het aankleden is. Terwijl ik me uitkleed, kletsen we wat en toen herkende ze me opeens. We zagen elkaar niet, maar het was toch gezellig. Zij gaan morgen naar de Grand Canyon met een georganiseerde tour en blijven dan nog hier. Daarna gaan ze waarschijnlijk in een keer door naar Las Vegas. Verderop staat een witte pick-up met een fifth wheel. Die mensen stonden op Ancient Way Café naast ons. We hebben geen contact gehad, maar ik herkende ze wel. Grappig. Wie weet wie we verder nog ergens zien.
Later bespreken we wat we in Las Vegas gaan doen en proberen het Neon museum te bespreken, maar het internet is niet geweldig hier, dus dat lijkt niet gelukt. Morgen nog even kijken. Dan weer in bed met Chicago en ijs. Dit andere merk, Breyer's i.p.v. Dreyer's/Edy's is toch lang zo lekker niet. Het scheelt maar 1 letter, maar een berg aan smaak. Dat doen we niet meer. Volgende keer alles of niks.