Vrijdag 20 april Laughlin - Valley of Fire State Park





We hadden besloten om vroeg op te staan en te gaan rijden in de hoop een plekje op de camping in Valley of Fire te kunnen bemachtigen. Het is 3 uur rijden en de camping loopt snel vol (first come, first serve). We stoppen in Laughlin supersnel bij supermarkt Adolphe's. Een 24-uurs winkel. Het is nl. tijd voor crisismanagement, want Jan z'n koffie is zo goed als op. Paniek! Om 10 over 7 rijden we van de camping en om 5 voor half 8 worden we vrolijk goedemorgen gewenst in de winkel. Kom daar maar eens om in Nederland. 
In een vloek en een zucht staan we weer buiten en rijden via de 95 naar Lake Mead. Het eerste stuk is best saai en Dommie mist de afslag naar Lake Mead. Even keren bij een hotel en dan zitten we op de 169 die door de Lake Mead Recreation Area loopt. We stoppen een paar keer voor een foto, want het is bovenverwachting mooi hier. We genieten van de rit. Het is een zeer afwisselend landschap.





















Om ongeveer 11 uur rijden we de Valley of Fire binnen. We betalen $ 10,-. Er staat aangegeven dat de campground full is. De man bij het loket zegt iets van a beautifull day, maar ik vind het niet zo geweldig zeg ik, want de campground is full. Hij zei dat we toch maar gewoon moesten gaan kijken, want er waren mensen aan het vertrekken en misschien lukte het toch nog. 
Niet ver na de ingang zien we aan de rechterkant een groepje bighorn sheep. We willen eigenlijk niet stoppen, omdat we eerst op de camping een plekje willen proberen te veroveren. Vanuit de auto maak ik vlug een foto.









Op Atlatl campground ziet het er in eerste instantie niet goed uit. Het is niet goed te zien of plekken bezet zijn, want er hangen wel heel kleine briefjes aan de paaltjes. Daarop staat de datum van vertrek. Maar nr. 7 is vandaag vertrokken zie ik. Het is niet zo'n grote plek, maar dat maakt niet uit. We vullen het envelopje in en doen er $ 20,- in. Dan hangen we het onderste stukje aan het paaltje en ziet Jan dat er 21 staat i.p.v. 20. Ze gaan dus helemaal nog niet weg. Jeez, dat was dan $ 20,- en geen plaats. Balen. Tegen beter weten in gaan we verder de camping over en zien dat 33 echt leeg is. Jan hangt het papiertje wat we bij 7 wilden hangen, hier op en dan gaan we nog maar een keer $ 20,- betalen. Halverwege weten we eigenlijk niet meer welk nummer het nou was, dus ik loop terug en Jan rijdt door. Bij de plek zie ik mensen met een truckcamper stoppen en naar de datum kijken. Wat goed dat Jan de plek al geclaimd had! Dan rijden ze de camping af. Wij hadden dus de laatste plaats. Beetje duur, maar dan heb je ook wat, want deze heeft W/E en dat had die andere niet en dit is een megaplek. Deze plekken kosten eigenlijk $ 30,-, maar je mag het entreegeld voor het park ervan aftrekken. We balen nog een beetje, maar zijn toch blij.






Dan gaan we kijken of de schapen er nog zijn en dat is zo. 4 stuks. We maken een paar mooie foto's en gaan dan naar het visitor center.










Daar is ook het ranger station en daar vertellen we dat we dubbel betaald hebben. Geen probleem. Een andere ranger is net bezig de enveloppen op te halen en zou zo terugkomen en dan kregen we ons geld terug. Terwijl we door het visitor center lopen, wordt Jan aangesproken door een ranger en krijgen we het eerste envelopje terug. Het wordt steeds beter. 





We willen graag de Fire Wave Trail lopen en gaan dus naar P3. Daar is geen plaats en daarom rijden we door naar White Domes. Daar kunnen we wel parkeren. We smeren eerst een boterham en na de lunch gaan we op pad. Het is een heel mooie wandeling van een klein uurtje. Het is  niet echt moeilijk, maar wel af en toe een klein klimmetje. Precies leuk voor mensen met een versleten knie. Dan heb je het idee dat je toch een spannende wandeling maakt. Het landschap is heel afwisselend en het is een rondje. Altijd leuk om niet dezelfde weg terug te hoeven. Er zit ook een kleine slot canyon in. Niet zulke mooie kleuren als de Secret Canyon of Antelope, maar wel leuk.
Tevreden rijden we terug naar de camping.















































Toen we de camper op zijn plek zetten en keken of hij een beetje recht stond, bleek hij volkomen waterpas te staan, alle kanten op. We hebben de jackpot! Helaas levert het niets op 😄.
Om half 4 gaan we lekker buiten zitten met een boek waar niks van komt. Dat geeft niet, want we krijgen gezelschap van een eekhoorntje. We kletsen wat en verzinnen volgende vakanties. Daar zijn we tenslotte sterren in. Totdat de zon achter de berg gezakt is, zitten we buiten te genieten. Het is heerlijk weer, een graad of 24, een heel klein windje in een prachtige omgeving.
Perfect op een perfecte dag.












Een lekkere varkenshaas op de bbq, die we wel binnen opgegeten hebben. Na het eten bedenken we hoe het de volgende dagen gaat, als we geen camper meer hebben. Het lijkt ons erg moeilijk allemaal. Na een aflevering Chicago vallen we in slaap.