Bij het ontbijt doen we de tv aan voor het weerbericht. Het is hier wel koud, maar verder naar het zuiden en zuid-westen wordt het echt slecht met kans op damaging winds. Hier zal de gevoelstemperatuur om 9 uur 24⁰ zijn en dan geen celsius helaas (-4,4C).
Om kwart voor 9 wandelen we rustig over de camping en de parkeerplaats naar de ingang van Graceland.
Het is nog niet druk, hoewel het bij de kassa best lang duurt. Het is ons ook niet meteen duidelijk wat de kassière bedoelt. We kopen kaarten voor de Elvis Experience Tour. Dat is alles excl. de vliegtuigen. 1x adult en 1x senior. Dat scheelt hier maar liefst $ 6,-. Elk nadeel hep ze voordeel dus. Het is dan 09.01 AM. We kunnen pas om 13.45 uur de Mansion Tour doen. Het is eerst even zoeken waar we moeten beginnen. Er zijn verschillende tentoonstellingen en elke heeft zijn eigen giftshop met spullen die geënt zijn op de betreffende tentoonstelling. We krijgen de smaak te pakken en zijn zo 2,5 uur bezig.
 |
| Elvis is niet dood. Hij leeft! |
Dan gaan we terug naar de camping. We eten een broodje en bedenken hoe we de dag verder indelen, want nu is er geen tijd meer voor de Sun Studio's. We willen nog wel naar Beale Street, maar eigenlijk ook eten bij Marlowe's, die je dan ophaalt met een pink limo.
Het is koud en het regent een beetje, maar de horrorverhalen van de tv kunnen we niet plaatsen. Waarschijnlijk zijn ze niks gewend hier. Slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel. We houden de rolgordijnen (plissée-gordijnen) naar beneden, want dat blijkt een hoop te schelen tegen de kou. En de kachel draait overuren, maar dan is het ook echt aangenaam binnen.
Om half 2 trekken we weer onze hele garderobe aan en wandelen terug. In het nieuwe gebouw worden onze tickets weer gescand en konden we in de rij voor Premovie A. Het duurt best even en dan gaan we een ruimte in waar oude Elvis-beelden en -informatie vertoond worden. Alles om tijd te winnen lijkt het. Dan naar buiten in de rij. Eerst op de foto voor het reclamebord met het huis erop en dan door naar de volgende rij waar de tablets en later de koptelefoons worden uitgedeeld. Er is ook een rondleiding in het Nederlands. En weer duurt het even. Er zijn mensen duidelijk niet goed gekleed voor dit weer en die staan te blauwbekken. Wij vinden het best te doen. Alleen wat koude handen. Eindelijk de bus in om helemaal de straat over te steken en de oprijlaan over te rijden. Daar ga je weer in de rij tot er wat ruimte in the mansion is om weer een buslading binnen te laten. Het is echt proppen, maar toch kun je alles goed zien.
Dan ga je naar beneden en zie je een glimp van de jungleroom die je later beter ziet. Wat een smaak!!?? Zelfs door de ogen van 1974.
Ook de buitendelen gaan we langs. De garage, de weilanden waar, als het beter weer is, nog steeds wel eens paarden staan en uiteindelijk naar de racketballroom. De kamer waar Elvis het laatst geweest is voor hij overleed.
Vervolgens weer naar buiten naar de meditation garden achter het zwembad. Daar zijn de graven van hem zijn ouders en grootmoeder en een plaquette voor zijn doodgeboren tweelingbroertje. Die ligt ergens anders begraven. Hier kun je zo lang blijven als je wilt. Het is hier een stuk kleiner dan ik dacht. Van het huis wist ik het wel, maar hier had ik een ander beeld van.
Vervolgens in de rij voor de bus terug en dan lekker even zitten in de camper met een drankje en een boek. We bedenken hoe we het verder doen vanavond en besluiten Beale Street te skippen. We bellen Marlowe's om ons om 6 uur op te laten halen en gaan daarna niet meer de kou in.
Om iets voor 6 stopt de roze limousine voor de camper. Het restaurant is ongeveer een mijl verderop. Als we weer terug willen wachten we gewoon op de parkeerplaats tot er weer een langskomt.
Binnen blijkt het een heel gezellig restaurant te zijn. Lekker vol met van alles aan de muur. In de hal staat een hele rij prijzen die gewonnen zijn met bbq-wedstrijden. Dat is een goede binnenkomer. Dan loop je onder een bordje "Elvis ate here" door. Dat betekent dat ze al minstens 40 jaar bestaan. Dat lukt ook niet elk restaurant. Overal hangen tv's met oude, ja nieuwe kan niet, Elvis-films. We bestellen allebei een full slab ribs, waar je standaard baked beans en cole slaw bij krijgt. Lekker traditioneel. In een vloek en een zucht staat het voor ons neus; 16 uur gegaarde spare ribs. Het smaakt uitstekend en we genieten van de sfeer. Maar eerlijk is eerlijk. De ribs bij Riffy's in Nashville waren nog net wat lekkerder en de beans ook, maar de cole slaw was hier lekkerder. Het loopt af en aan met klanten en we denken dat ze hier per avond zeker 3x vol draaien. Ook kun je bestellen, wat met de pink limo (ze hebben er 7) bezorgd wordt.
In een Amerikaans restaurant ben je altijd snel klaar, dus om half 8 waren we weer thuis. We moesten wel even op ons vervoer wachten en dat was best koud. Thuis ons warm in bed genesteld met de laptop en 2 afleveringen van de Chicago's gekeken en daarna nog even gelezen.
Volgende dag